Volgens het grote van Dalen woordenboek betekent moedertaal “de taal van het land waar iemand geboren is”.
Als echoscopist heb ik meestal de eer om samen met een zwangere (en soms partner/familie) als eerste een hartje te zien kloppen. Dit is soms nog een hele klus, want het lukt niet altijd om direct het hartje te zien kloppen. Dit is puur een technisch ‘probleem’.
Een tijdje geleden kwam Anna voor een vroege echo. Ze woont net in Nederland. Ze kwam samen met haar man en een mannelijke tolk. Ze vertelde in gebrekkig Nederlands dat ze druk bezig zijn met een inburgeringscursus en de taal leren. Ik ben zelf als expat kind opgegroeid. Ik weet heel goed hoe het is om in een ander land te zijn waar niemand je moedertaal spreek. Helemaal als het om gezondheidszorg gaat kan dat echt wel lastig en spannend zijn.
Het is gebruikelijk in sommige culturen dat de mannen even rustig in de wachtkamer gaan zitten als ik een echo maak (en de buik van de vrouw blootligt). Zogezegd zo gedaan. Na het uitleggen hoe het verder gaat met op de bank liggen, gel op je buik, echo erop etc. gingen de mannen in de wachtkamer zitten.
En toen kwam het: ik moest mijn best doen om het kindje te vinden, want de baarmoeder van deze zwangere lag helemaal naar achter gekanteld (dit is normaal alleen dan duurt het een paar seconden langer voordat je beeld hebt). Ondertussen zag ik dat Anna ongerust werd. Als je daar ligt voelen een paar seconden als hele lange minuten! Vooral als je in het beginperiode wat onzeker voelt in de zwangerschap of ongerust bent. Ik probeerde uit te leggen dat het normaal was dat ik niet gelijk het hartje kon zien. ‘Problem?’ vroeg ze in gebrekkig Engels. En daar was hij! Dat onbeschrijfbare moment dat iemand voor het eerst een hartje ziet kloppen, daar zijn geen woorden voor. De intense liefde voor haar kind straalde uit haar ogen. We hoeven niet dezelfde taal te spreken. Moederliefde is universeel.
Liefs,
Jori
Verloskundige/echoscopist en moeder van tweeling Roos & Iris (2016)
